“माझे हसणे आतल्या वेदनेचे मुखवटे,
जगासमोर मी नेहमीच हसरा, पण आत मात्र तुटलेले.”
“कधी वाटतं हसावं, पण मन रडवं लागतं,
दुःखाच्या सावल्या इतक्या खोल आहेत, की आनंद हरवून जातं.”
“जगाला वाटतं मी खूप आनंदी आहे,
पण कोण जाणे, माझं हसणं दुःखात हरवलेलं आहे.”
“तू दिलेली आठवण मनातली खोल आहे,
तू गेल्यावर उरलेली फक्त दुखाची शाळ आहे.”
“जणू काही शब्दच हरवले आहेत,
वेदनांचं व्यक्त होणं देखील थांबलं आहे.”
“मी रडत नाही, पण मनातला रडका आवाज अजूनही आहे,
माझ्या हसण्याखाली हे दुःख आजही दडलेलं आहे.”
“दुःखाची शायरी सांगण्याचं कारण काय,
हळवेपणातच जगलेलं प्रेम सांगण्याचं समाधान काय.”
“तू दिलेलं दुःख विसरणं अवघड आहे,
तुझ्यावाचून हे जगणं न संपणारं आभाळ आहे.”
“रोज नवीन आठवणींनी जखमा झाल्या,
वेदनांच्या या काट्यावर मी थोडं थांबलं.”
“दुःखाची किनार मनाला जखम करते,
प्रेमाच्या आठवणींनी मन कळवळते.”
“साऱ्या भावनांच्या जखमा माझ्या ह्रदयात साचल्या,
तुझ्या जाण्याने या वेदना अजूनच जागवल्या.”
“दुःखाचं ओझं खांद्यावर बसलं,
सारं काही गमावून मी शांत बसलो.”
“अश्रूंचा ओघ थांबत नाही,
तुझी आठवण ही काही कमी होत नाही.”
“तू दिलेलं दुःख अजूनही माझ्या डोळ्यांत आहे,
त्या जुन्या आठवणींचं जगणं अजूनही चालू आहे.”
“प्रेमात मिळालेले हे वेदनांचे धडे,
कधीच विसरणार नाहीत ते तुझे सडे.”